Η ελμινθίαση, ή μόλυνση του ανθρώπινου σώματος με παρασιτικά σκουλήκια - έλμινθες, εμφανίζεται αρκετά συχνά τόσο σε ενήλικες όσο και σε παιδιά.
Υπάρχουν διάφορες ασθένειες που προκαλούνται από παρασιτικά σκουλήκια.
Μια ασθένεια όπως η εντεροβίαση, ή η βλάβη στο σώμα από σκουλήκια καρφίτσας, είναι ευρέως διαδεδομένη παντού. Η εντεροβίαση εμφανίζεται τόσο σε ενήλικες όσο και σε παιδιά. Η θεραπεία αυτής της ελμινθίασης με φάρμακα πρέπει να λαμβάνει χώρα στο πλαίσιο της συμμόρφωσης με ορισμένους κανόνες, καθώς υπάρχει πιθανότητα αυτομόλυνσης ενός ατόμου, τόσο από τον εαυτό του όσο και από άλλους ανθρώπους.
Πριν μιλήσουμε για τη θεραπεία της ελμινθίασης σε ενήλικες και παιδιά, είναι απαραίτητο να περιγράψουμε τα χαρακτηριστικά συμπτώματα και σημεία τους.
Συμπτώματα ελμινθίασης
Οι ελμίνθοι είναι επίπεδες σκώληκες, ή τρύπες, που βρίσκονται στους χοληφόρους πόρους και στον πνευμονικό ιστό. Πρόκειται για στρογγυλά σκουλήκια ή σκουλήκια, τα οποία, μαζί με τις ταινίες, παρασιτούν τα έντερα. Τέλος, υπάρχει και εξωεντερικός εντοπισμός της ελμινθίασης. Αυτά περιλαμβάνουν ιδιαίτερα επικίνδυνα παράσιτα - εχινόκοκκο, και ειδικά κυψελιδικό εχινόκοκκο, ή απλά κυψελοειδή.
Επομένως, όλα τα συμπτώματα των ελμινθικών προσβολών χωρίζονται σε μη ειδικά, που προκαλούνται από «δηλητηρίαση» του σώματος με απόβλητα ελμινθών και σε συγκεκριμένα, που εξαρτώνται από τη θέση και τα βιολογικά χαρακτηριστικά του μεμονωμένου παρασίτου. Ποια είναι τα μη ειδικά σημάδια των παρασίτων που ζουν στα έντερα;
Μη ειδικά συμπτώματα
Τα μη ειδικά ή γενικά συμπτώματα περιλαμβάνουν:
- η εμφάνιση χρόνιας κόπωσης?
- αλλεργικά σημάδια - κνησμός δέρματος, οίδημα Quincke, ξηρός βήχας.
- στομαχόπονος;
- ασταθές σκαμνί?
- μετεωρισμός, φούσκωμα στην κοιλιά?
- διαταραχή ύπνου?
- μειωμένη όρεξη?
- Με μια μακρά, χρόνια πορεία, είναι δυνατή η απώλεια βάρους.
Ειδικά συμπτώματα ελμινθίασης
Αυτά τα σημάδια εξαρτώνται από κάθε μεμονωμένο παράσιτο. Έτσι, όταν μολυνθεί με σκουλήκια καρφίτσας, ένα άτομο ενοχλείται από σοβαρή φαγούρα στον πρωκτό (ειδικά τη νύχτα), όταν μολύνεται με Γουινέα Γουινέα - η εμφάνιση υποδόριας μετανάστευσης παρασίτων με τη μορφή ελαστικής και μακράς κορδέλας κάτω από το δέρμα. Στην περίπτωση της τριχίνωσης, χαρακτηριστικά συμπτώματα είναι το πρήξιμο του προσώπου, καθώς και το αποτέλεσμα ανάλυσης μυϊκής βιοψίας, η οποία αποκαλύπτει ενθυλακωμένες προνύμφες Trichinella.
Αλλά τα περισσότερα παράσιτα δεν έχουν συγκεκριμένα συμπτώματα, επομένως πρέπει να βασιστείτε μόνο στη σωστή διάγνωση. Είναι γνωστό ότι η θεραπεία των ελμινθάσεων σε ενήλικες και παιδιά πρέπει να γίνεται σχεδόν αποκλειστικά με βάση τη διάγνωση.
Σχετικά με τα διαγνωστικά
Σχεδόν πάντα, με έναν τυπικό εντοπισμό παρασίτων, είναι απαραίτητο να κάνετε μια εξέταση κοπράνων, η οποία θα περιέχει αυγά παρασίτου (στην περίπτωση που κάποιος είναι ο οριστικός ξενιστής του παρασίτου). Εάν ο έλμινθος βρίσκεται έξω από το έντερο, για παράδειγμα, στη χοληφόρο οδό, τότε για μια αξιόπιστη διάγνωση είναι μερικές φορές απαραίτητο να πραγματοποιηθεί διασωλήνωση του δωδεκαδακτύλου. Τα αυγά των παρασίτων μπορούν μερικές φορές να ανιχνευθούν στην κυστική και την χολή του πόρου.
Μερικές φορές, για παράδειγμα, με την εντεροβίαση, είναι απαραίτητο να ξύσουμε τις περιπρωκτικές πτυχές, αφού το παράσιτο γεννά τα αυγά του έξω, στον πρωκτό, κολλώντας τα στην επιφάνεια του δέρματος.
Μόνο μετά από ακριβή διάγνωση μπορεί να ξεκινήσει η θεραπεία των ελμινθικών λοιμώξεων. Στη σύγχρονη ιατρική, μερικές φορές χρησιμοποιούνται συγκεκριμένες αλλεργικές διαγνωστικές μέθοδοι, καθώς και ανοσολογικές, για παράδειγμα, χρησιμοποιώντας ELISA. Ωστόσο, ακόμη και μετά από μια «θετική εξέταση αίματος», συνιστάται να απομονώσετε είτε τα αυγά του παρασίτου είτε να αποκτήσετε κυριολεκτική απόδειξη της παρουσίας του στο σώμα.
Σχετικά με τη θεραπεία
Η φαρμακευτική θεραπεία της ελμινθίασης αποτελεί τη βάση της θεραπείας για τις ελμινθικές προσβολές. Πρέπει να πραγματοποιείται υπό την επίβλεψη γιατρού - παρασιτολόγου ή ειδικού μολυσματικών ασθενειών. Η κύρια έμφαση δίνεται στην αποτελεσματική συγκέντρωση του φαρμάκου, η οποία θα πρέπει να φτάσει σε υψηλά νούμερα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η θεραπεία των ελμινθιασών με λαϊκές θεραπείες είναι αμφισβητήσιμη, καθώς δεν επιτρέπει σε κάποιον να είναι σίγουρος εκ των προτέρων ότι θα επιτευχθεί μια τέτοια συγκέντρωση.
Επιπλέον, ο μηχανισμός δράσης πολλών λαϊκών συνταγών είναι γενικά άγνωστος και η αποτελεσματικότητά τους βασίζεται συχνά σε φήμες. Μερικές φορές η παραδοσιακή ιατρική περιέχει πραγματικά αποτελεσματικά ενεργά συστατικά, αλλά πρέπει να απομονωθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα, να καθαριστούν και μόνο τότε να μελετηθούν, συμπεριλαμβανομένων των παρενεργειών τους.
Για παράδειγμα, η θεραπεία ορισμένων ανθρώπινων ελμινθικών μολύνσεων με σπόρους κολοκύθας είναι ευρέως διαδεδομένη. Στην πραγματικότητα, δεν είναι οι σπόροι που έχουν ανθελμινθικό αποτέλεσμα, αλλά ο «φλοιός» τους, ή η διαφανής μεμβράνη τους. Μόνο που περιέχει μια ειδική ουσία που επηρεάζει τα παράσιτα.
Όμως τα φάρμακα που υιοθετούνται επίσημα από την ιατρική έχουν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, μικρότερη ποσότητα που συνιστάται ανά δόση, μελετημένες με ακρίβεια παρενέργειες και σαφώς συνιστώμενη δόση.
Γι' αυτό πρέπει πρώτα να πάτε σε γιατρό - λοιμωξιολόγο ή παρασιτολόγο και μετά σε εργαστήριο. Μόνο μετά την επιβεβαίωση της διάγνωσης μπορεί να συνταγογραφηθεί ανθελμινθική θεραπεία.
Ίσως υπάρχει μόνο μία εξαίρεση από τον γενικό κανόνα - αυτή είναι η προληπτική θεραπεία της εντεροβίασης σε ομάδες παιδιών. Αυτή η ελμινθίαση σε παιδιά και ενήλικες προκαλεί χαρακτηριστικά συμπτώματα και η θεραπεία πραγματοποιείται όχι μόνο σε άρρωστα παιδιά, αλλά και σε υγιή.
Αυτό γίνεται επειδή οι επιδημιολόγοι γνωρίζουν ότι σε περίπτωση εστίας, κατά κανόνα, επηρεάζεται περισσότερο από το 90% ολόκληρης της ομάδας και απαιτούνται δύο δόσεις ανθελμινθικών φαρμάκων, με μετέπειτα παρακολούθηση.